Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2020

Πότε ατιμάζεται μια ζωή ???

Το ερώτημα απαντάται αφοπλιστικά   από τον π.Λίβιο στην ΄"ΟΑΣΗ" του διαδικτύου (http://plibyos.blogspot.com/ 



Δεν είναι μόνο η αγαλλίαση που χάρισε στην ψυχή μου  , ούτε ο θαυμασμός της αναγνώστριας που παραδόθηκε  κυριολεκτικά στην ανάγνωση του κειμένου που ακολουθεί  και νοιώθει την ανάγκη  να το μοιραστεί με τους δικούς της φίλους αναγνώστες..

Είναι η βαθιά ικανοποίηση του εαυτού μου να  αναγνωρίζει  την στάση ζωής του  όπως  αυτή αναδύεται μέσα  από τις γραμμές του εξαιρετικού  αυτού λογοτεχνικού  κειμένου
.

Χρόνια Πολλά λοιπόν σ' όλον τον κόσμο και σε μένα φυσικά!
Ευλογία σε όλου του κόσμου τα παιδιά 

και ιδιαίτερη θεϊκή φροντίδα  για όσα ο ίδιος  έστειλε στην Γη να κάνουν την διαφορά....
-------------------------------
------------------------------




Σκέφτηκα τι θα μπορούσα να γράψω απόψε με την αλλαγή ενός ακόμη χρόνου που πέρασε πάνω από το κορμί και την ψυχή μας. Πολλά τα κλισέ και οι κονσερβοποιημένες ευχές. Μας κούρασαν κι αυτές. Ένιωσα ότι θα ήταν καλύτερα να σας μιλήσω ως φίλος και αδελφός. Και να πω δόξα τω Θεώ που ζούμε και υπάρχουμε. Που είμαστε ακόμη ζωντανοί με τις χαρές και τις πίκρες του βίου μας, ωστόσο όμως είμαστε εδώ, «στην σκηνή….».Αυτό είναι το μέγιστο δώρο.
Η αλήθεια είναι πως δεν το εκτιμούμε, και κάνουμε τα πάντα ώστε καθημερινά να γίνεται η ζωή μας βάσανο. Η πιο ψεύτικη ευχή είναι εκείνη που τις ημέρες αυτές θα ειπωθεί χιλιάδες φορές από τα χείλη όλων μας, «στην υγεία μας, εις υγεία, πρώτα υγεία….». Κι όμως κανείς δεν είναι ευτυχισμένος που έχει την υγεία του, γι’ αυτό κάνει τα πάντα ώστε να την καταστρέψει. 

Γιατί; Μα γιατί δεν αγαπάμε αυτό που είμαστε, εκείνο που μας έκανε ο Θεός, αυτά που μας χάρισε. Πάντα θέλουμε αυτό που δεν έχουμε. Ποτέ εκείνο που κρατάμε στα χέρια μας. Μισούμε τον εαυτό μας, κατ’ επέκταση την ζωή μας. Την πετάμε ως δολοφονημένο πτώμα από εδώ κι εκεί, ατιμάζοντας της. Και πότε ατιμάζεται μια ζωή; Όταν δεν την ζεις αλλά την αφήνεις να κυλά δίχως νόημα. Όταν την νύχτα κλείνοντας την μέρα σου δεν λες «δόξα τω Θεώ», αλλά αντιθέτως «ουφ πέρασε κι αυτή η ημέρα». Λες και ήταν βάσανο, βάρος, κάτι που πρέπει να ξεφορτωθείς και όχι να ζήσεις. 
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο πραγματικός χρόνος δεν κυλά στα ρολόγια και τα ημερολόγια μα στις ψυχές μας. Προτού γεράσουν τα σώματα μας, έχουν ασπρίσει τα όνειρα μας. Προτού παραιτηθεί το κορμί μας, έχουν κυρτώσει οι επιθυμίες και η απελπισία μοιάζει πιο φοβερή κι από το θάνατο.
 

Ευχή λοιπόν για το νέο έτος 2020 να ζήσουμε.
Ναι αυτό, να ζήσουμε με ότι αυτό σημαίνει. Δηλαδή να ρισκάρουμε, να μετανοήσουμε ανατρεπτικά, να φέρουμε αλλαγές στο βίο μας, να βρούμε τα σωστά χωρίς να φοβόμαστε τα λάθη, να ποθήσουμε την αρετή δίχως τον φόβο της αμαρτίας, να ζητήσουμε τον Θεό χωρίς την απειλή της κολάσεως. Να αγαπήσουμε κι ας πονέσουμε, να τολμήσουμε κι ας αποτύχουμε, να εκτιμήσουμε και να δοξολογήσουμε. Να κλάψουμε και γελάσουμε. Να προσευχηθούμε και να σιωπήσουμε, να κάνουμε την στιγμή αιωνιότητα, το χρόνο δικό μας, φίλο και όχι εχθρό μας. Αυτό σημαίνει χρόνος αναστημένος.
 

Χρόνια πολλά, καλά κι ευλογημένα.

6 σχόλια:

  1. Λυγερή καταλαβαίνω τι ακριβώς λέει το όμορφο αυτό κείμενο-ευχή για την νέα χρονιά.
    Όμως δεν είναι εύκολο όλο αυτό. Η Ζωή μας δεν είναι άρρηκτη με συμβάσεις, δεσμεύσεις, υποχρεώσεις. Και ως τέτοια δεν μπορεί να μην μας επηρεάζει η όλη εξέλιξη. Για παράδειγμα δεν μπορείς να πεις σε ένα άνεργο οικογενειάρχη να πάψει να αγχώνεται ή να στενοχωριέται και να φροντίσει την ...υγεία του!
    Τι σημαίνει τελικά "φροντίζω την υγεία μου".
    Ναι, υπάρχουν σταθερά που οφείλουμε να κάνουμε και μπορούμε να τα κάνουμε. Να σεβαστούμε το δώρο της ζωής δηλαδή.
    Όμως υπάρχουν και τα ψυχολογικά τα οποία είναι δεδομένο ότι άμεσα θα σωματοποιηθούν. Και τι θα πεις δηλαδή σε έναν άνεργο, σε ένα χρεοκοπημένο, σε έναν εξαθλιωμένο. "Εντάξει μωρέ, υγεία να έχουμε". Άντε και του είπες. Που μπορεί κάθε άνθρωπος να διεκδικήσει την υγεία του;
    Εδώ και μήνες, έχω ρήξη υαλοειδούς στο μάτι με αποτέλεσμα να μην βλέπω καλά. Για ρώτα αν και που μπορώ να βρω σε ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ραντεβού με οφθαλμίατρο; Πόσους ΜΗΝΕΣ χρειάζεται αναμονή;
    Συνεπώς καλά είναι όλα αυτά αλλά η ζωή του ανθρώπου είναι πακέτο με την οικονομική και κοινωνική εξέλιξη. Εκτός αν είναι κάποιος παντελώς ελεύθερος υποχρεώσεων και λογοδοτεί μονάχα στον εαυτό του.
    Φυσικά αυτά που αφορούν την ανθρώπινη αλληλεγγύη να τα υπερασπιστούμε. Αυτό ναι!
    Φιλιά πολλά Λυγερή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου !
      Κατ΄ αρχήν οπωσδήποτε περαστικά σου .Δεν ξέρω αν αυτή η βλάβη αποκαθίσταται εντελώς .Αλλά τουλάχιστον να την έχεις υπό απόλυτο έλεγχο. Να μην εξελιχθεί .Να μην σου περιορίσει σοβαρά την ορατότητα σου. Παραδέξου το όμως πως Εσύ ο ίδιος αποτελείς ένα ζωντανό παράδειγμα προς επιβεβαίωση της στάσης ζωής που εύχεται και προτείνει ο π. Λίβυος,ο οποίος άλλωστε θέτει προϋπόθεση την Υγεία .Παρ’ όλο το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις , εξακολουθείς μάχιμος να είσαι παρών ,να καταθέτεις και να μοιράζεσαι με όλους εμάς ό,τι ωραίο διαθέτει η Ψυχή σου απλόχερα. Δεν το μπορούν όλοι ….παράδειγμα η αφεντιά μου λύγισε, τσακίστηκε, αποστασιοποιήθηκε από κάθε άλλο ενδιαφέρον και εστιάστηκε (κι ακόμη εστιάζεται) αποκλειστικά στο πρόβλημα υγείας που προέκυψε από το πουθενά με την Βαρβαρούλα μου . Εγώ ξέρω την αγωνία μου και τον φόβο μου για την εξέλιξη γιατί πρόκειται για αυτοάνοσο και δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ.

      Φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο και τις περισσότερες φορές είναι αδύνατο να μην αγχωνόμαστε όταν δοκιμαζόμαστε σε ένα σωρό επίπεδα ‘όπως Υγεία, οικονομικό, κοινωνικό, οικογενειακό, εργασιακό ,διαπροσωπικών σχέσεων, απώλειας αγαπημένων ακόμη και υπαρξιακό. Και δεν είναι ασύνηθες σε τέτοιες περιπτώσεις ,να βλαστημάει κανείς την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκε. Είναι δεδομένο ότι επιβαρύνεται η ψυχολογική του κατάσταση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Υγεία.

      Ακριβώς για όλα αυτά Γιάννη μου χρειάζεται να υπερασπίζουμε πρωτίστως την Υγεία μας . Να λέμε «δόξα τω Θεώ» όταν την έχουμε τόσο εμείς όσο και τα μέλη της οικογενείας μας γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει πότε θα σου χτυπήσει η συμφορά την πόρτα του. Απαραίτητη προϋπόθεση δυνατότητας υπεράσπισης είναι η ΑΓΑΠΗ για την ζωή, τον εαυτό του, τους ανθρώπους . Αυτή η καταλυτική συνθήκη δίνει νόημα και αξία στην ύπαρξή μας.

      Έλα μου τώρα .Αναθεώρησε κάποιες προτεραιότητες και ενημέρωνε με οπωσδήποτε έστω και εμμέσως για την πορεία της Υγείας σου. Ακούς;;

      Με την αγάπη μου

      Διαγραφή
  2. Τη ζωη μας να τη ζήσουμε...ναι συμφωνώ. Μα πώς; Κάθε βράδυ λέω ΄'δόξα τω Θεώ'' που πέρασε και αυτή η μέρα και είμαστε καλά. Αλλά δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς υποχρεώσεις. Δεν μπορείς να τις παραμελήσεις, ούτε να χαμογελάς κάθε φορά που δεινοπαθείς, και να λες ''δόξα τω Θεώ έχω την υγεία μου''. Που δεν θα την έχουμε μετά από στενοχώριες τόσες που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε πάντα.
    Πρόσφατα απέκτησε ένα ζευγάρι γνωστό μας, μωράκι. Η χαρά μεγάλη και τελικά διαγνώστηκε το βρέφος με μια σπάνια ασθένεια που όλη του τη ζωή θα χτυποκαρδά μην πάθει ανακοπή σε όποια ηλικία. Να ζήσουν αυτοί οι γονείς; Πώς; Και τόσα άλλα Λυγερή. Όχι δεν είμαστε μονάδες για να ζούμε όπως θέλουμε και δεν είμαστε αναίσθητοι. Απλά η ζωή έχει γίνει πιο δύσκολη για όλους μας. Όχι μόνο οικονομικά.
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου ! Είμαι η τελευταία που θα διαφωνήσω με τα επιχειρήματά σου .Πως θα μπορούσα άλλωστε αφού είναι αυταπόδεικτα και πέρα για πέρα ρεαλιστικά;
      Εμένα να ρωτήσεις την καμένη, την δοκιμασμένη ( στα περισσότερα επίπεδα που μνημονεύω στο σχόλιο μου στο Γιάννη μας) από μικρό παιδί και μέχρι σήμερα….

      Ίσως, εξ’αιτίας του υπερθετικού βαθμού αυτών των δοκιμασιών ,εξεγέρθηκε εντός μου μια αυτοάμυνα , με κορυφαία προτεραιότητα στην Αξιοπρέπεια.

      Μου επιτρέπω να κλαίω αλλά και να χαμογελώ ακόμη και διά ασήμαντο αφορμή και δεν είμαι αναίσθητη καρδούλα μου, στο ορκίζομαι.Ένα από τα ελαττώματά μου είναι η υπερβολική μου ευαισθησία.

      Τα βαριά σύννεφα που σκιάζουν την ψυχή μου δεν εμποδίζουν την ματιά μου ν’ ακουμπά την ομορφιά του κόσμου όπου υπάρχει. Στη Φύση , στους ανθρώπους, στο πνεύμα, στις τέχνες, και άλλες εκδοχές της ζωής που δεν είναι δύσκολο θαρρώ να ανιχνεύσει κανείς με λίγη προσπάθεια και ίσως περισσότερη ανάγκη.

      Μέσα από τα χαμόγελα των παιδιών μου η ζωή μου δείχνει την καλή πλευρά του εαυτού της γιατί υπάρχει κι αυτή κι αξίζει να την διακρίνεις.

      Το ύψιστο δώρο που μου χάρισε η ζωή που έζησα κι ακόμη ζω
      είναι η αγάπη που έδωσα και πήρα ….

      Έχουμε πλάκα εμείς οι δυό . Ακόμη και όταν διαφωνούμε εννοούμε ακριβώς μα ακριβώς τα ίδια πράγματα. « Κάθε βράδυ λέω ΄'δόξα τω Θεώ'' που πέρασε και αυτή η μέρα και είμαστε καλά»
      Μόνο που εγώ συμπληρώνω θα μου επιτρέψεις ,όταν δεν είμαι καλά, "Βοήθησε θέε μου. Δώσε μου την φώτιση να διαχειριστώ σωστά κι αυτό το πρόβλημα."

      Σου εύχομαι καρδούλα μου να είσαστε οικογενειακώς όλοι καλά και να μη δοκιμάζεσαι. Αν και η αίσθηση μου λέει ότι κι όταν ακόμη δοκιμάζεσαι τα καταφέρνεις πολύ καλά με σύμμαχο την καρδιά σου πάντα και τα βγάζεις πέρα μια χαρά .

      Έλα μωρέ, μας αγαπά η ζωή και τις δυό γιατί την σεβόμαστε ,την υπηρετούμε σωστά, αναγνωρίζουμε την γλύκα της και δεν ..μασάμε με τις αναποδιές της.

      Φιλιά

      Διαγραφή
    2. Το πιστεύω ακράδαντα ότι η Ζωή μας αγαπά. Παράπονο δεν έχω. Αλλά τόσα ακους Λυγερή μου και είναι άδικα για κάθε άνθρωπο. Όντως η αγάπη που δίνουμε και παίρνουμε είναι ύψιστο δώρο και θα πω ότι την παίρνω την αγάπη σε μεγάλες ποσότητες που γεμίζει την καρδιά μου. Όχι, θα ήμουν αχάριστη αν
      παραπονιόμουν για τη ζωή μου. Απλά αυτήν την ανασφάλεια είναι που κυνηγώ γιατί με αγχώνει.
      Ναι την αγαπάμε τη ζωή ....
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  3. Αυτή η πληρότητα καρδούλα μου είναι που δημιουργεί το πλεόνασμα αγάπης που δεν πάει χαμένο όταν "αποδίδεται" γενναιόδωρα χωρίς ανταλλάγματα , διέπεται όμως από "Αρχή της Αμοιβαιότητας"....

    Φιλί με την καλημέρα κι ας μην είναι από τις ευκολότερες για μένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή