Σήμερα ο νους μου θα αποδράσει στη φυλή
των Ανθρώπων, προς αναζήτηση Ανθρώπου από πηλό φτιαγμένο.
Ίσως και να μην τον συναντήσω ποτέ δια ζώσης, να του σφίξω το χέρι.
Μα δεν με νοιάζει ,γιατί εγώ αντάμωσα το Αρχέτυπο του που είναι από σάρκα και οστά. Τον βρήκα σε μια διαδικτυακή Όαση.
Ίσως και να μην τον συναντήσω ποτέ δια ζώσης, να του σφίξω το χέρι.
Μα δεν με νοιάζει ,γιατί εγώ αντάμωσα το Αρχέτυπο του που είναι από σάρκα και οστά. Τον βρήκα σε μια διαδικτυακή Όαση.
Να σας τον συστήσω .Και που ξέρετε; Μπορεί αυτή η
«σύσταση» να γίνει αφορμή κι αιτία, απ’ την αρχή να συστηθούμε όλοι μεταξύ μας…
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Ο φασισμός του «χαμόγελου»…
Μπορεί ο ουρανός να είναι πάντα γαλάζιος δίχως σύννεφα;
Μπορεί ο άνθρωπος να είναι πάντα
χαρούμενος και ευδιάθετος, δίχως τις κλειστές και μαύρες του μέρες;
Σαφέστατα και όχι. Κι όμως αυτό ζητάνε όλοι στις μέρες μας. Από τον σύντροφό μας, τους φίλους και την παρέα μας, έως την δουλειά, το αφεντικό και την θρησκεία.
Ο ένας μας θέλει θετικούς για να μην του χαλάμε το κέφι
.
Ο άλλος για να μην διώχνουμε τους πελάτες και ο έτερος για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας ότι ο πιστός άνθρωπος δεν έχει ποτέ μεταπτώσεις και δυσκολίες.
Σαφέστατα και όχι. Κι όμως αυτό ζητάνε όλοι στις μέρες μας. Από τον σύντροφό μας, τους φίλους και την παρέα μας, έως την δουλειά, το αφεντικό και την θρησκεία.
Ο ένας μας θέλει θετικούς για να μην του χαλάμε το κέφι
.
Ο άλλος για να μην διώχνουμε τους πελάτες και ο έτερος για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας ότι ο πιστός άνθρωπος δεν έχει ποτέ μεταπτώσεις και δυσκολίες.
Γνωστό το σύνθημα «με
τον Χριστό όλα τα μπορείς…» Και όταν δεν τα μπορώ όλα;
Όταν δεν έχω καμία όρεξη να κάνω τίποτα ή τα κάνω χάλια; Όταν η ψυχή μου ζητάει να κλάψει και καμία αγκαλιά δεν με αναδέχεται γιατί της φέρνω αρνητική ενέργεια ή διώχνω την Χάρη του Θεού με τις αμαρτίες μου και τα λάθη μου;
Τι γίνεται τότε; Μπορώ να είμαι πάντα τέλειος, άψογος, αλάνθαστος και ατσαλάκωτος;
Όταν δεν έχω καμία όρεξη να κάνω τίποτα ή τα κάνω χάλια; Όταν η ψυχή μου ζητάει να κλάψει και καμία αγκαλιά δεν με αναδέχεται γιατί της φέρνω αρνητική ενέργεια ή διώχνω την Χάρη του Θεού με τις αμαρτίες μου και τα λάθη μου;
Τι γίνεται τότε; Μπορώ να είμαι πάντα τέλειος, άψογος, αλάνθαστος και ατσαλάκωτος;
Το λάθος είναι μια απευκταία παρεκτροπή ή τελικά δικαίωμα
της ύπαρξης στην περιπέτεια της
ελευθερίας; Η αμαρτία είναι απειλή και ενοχή;
Παραβίαση δικανικών κανόνων όπου επιβάλλεται στον παραβάτη μεταφυσική ποινή ή ,φανέρωση
της ελλειμματικότητας και θνητότητας μου;
Και εάν δεν έχω δικαίωμα στο λάθος ή στην πτώση, τότε που είναι η ελευθερία που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός;
Και εάν δεν έχω δικαίωμα στο λάθος ή στην πτώση, τότε που είναι η ελευθερία που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός;
Έχω δικαίωμα να Μην είμαι πάντα καλά και χαμογελαστός;
Ευδιάθετος και θετικός;
Μπορώ να γκρινιάσω, να φωνάξω, να θυμώσω, να κραυγάσω, να οργιστώ, να φοβηθώ, να πέσω και να σηκωθώ; Να είμαι δηλαδή άνθρωπος μπορώ;
Γιατί ακόμη και οι άγιοι στων οποίων τον βίο διαβάζουμε για την δοξολογική και ευχαριστιακή διάθεση ζωής, ξέρετε πόσες ώρες και μέρες γκρίνιας ξόδεψαν για να φτάσουν στο «Δόξα σοι ο Θεός»; Πόσο φόβο βιώσαν, πανικό, μοναξιά και δάκρυ ώστε να φτάσουν να ψελλίζουν με παρρησία, «γεννηθήτω τω θέλημα σου..»;
Μπορώ να γκρινιάσω, να φωνάξω, να θυμώσω, να κραυγάσω, να οργιστώ, να φοβηθώ, να πέσω και να σηκωθώ; Να είμαι δηλαδή άνθρωπος μπορώ;
Γιατί ακόμη και οι άγιοι στων οποίων τον βίο διαβάζουμε για την δοξολογική και ευχαριστιακή διάθεση ζωής, ξέρετε πόσες ώρες και μέρες γκρίνιας ξόδεψαν για να φτάσουν στο «Δόξα σοι ο Θεός»; Πόσο φόβο βιώσαν, πανικό, μοναξιά και δάκρυ ώστε να φτάσουν να ψελλίζουν με παρρησία, «γεννηθήτω τω θέλημα σου..»;
Αισθάνομαι, ότι όλα είναι ένα. Σημεία, περάσματα, μονοπάτια
που συνδέονται βαθιά στο κοινό προορισμό τους. Το λάθος δεν είναι τίποτε άλλο
παρά οι πρόβες του σωστού.
Η αμαρτία, οι συνεχείς άστοχες προσπάθειες πριν να βρεις κέντρο και στόχο. Η γκρίνια το ξέσπασμα πριν την δοξολογία, το αρνητικό, ο χώρος που εργάζεται η θετικότητα, η ασθένεια μια άλλη γλώσσα υγείας, οι δοκιμασίες,
ο Θεός , που ανοίγει δρόμους, το σκοτάδι η πιο βαθιά στιγμή πριν ξεχυθεί το Φως.
Η αμαρτία, οι συνεχείς άστοχες προσπάθειες πριν να βρεις κέντρο και στόχο. Η γκρίνια το ξέσπασμα πριν την δοξολογία, το αρνητικό, ο χώρος που εργάζεται η θετικότητα, η ασθένεια μια άλλη γλώσσα υγείας, οι δοκιμασίες,
ο Θεός , που ανοίγει δρόμους, το σκοτάδι η πιο βαθιά στιγμή πριν ξεχυθεί το Φως.
π. Λίβυος
https://plibyos.blogspot.com.
Καλημέρα Λυγερή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο πράγμα έχω αναρωτηθεί κι εγώ πολλές φορές και σίγουρα πολλοί άλλοι.
Εκεί που έχω καταλήξει πλέον είναι πως οι πραγματικά ελεύθεροι μέσα τους άνθρωποι δεν μπαίνουν σε τέτοια διλήμματα. Συμπεριφέρονται κάθε φορά όπως νιώθουν. Και αν η εσωτερική τους δομή είναι ισορροπημένη, τότε θα φτάσουν οι ίδιοι στη στιγμή εκείνη που θα αγγίξουν την τελείωση. Ποιος αγγίζει την τελείωση θα μου πεις. Ελάχιστοι πιστεύω αλλά και η προσπάθεια να φτάσει κανείς εκεί, κάτι δίνει, κάτι προσθέτει στον χαρακτήρα.
Μεγάλο θέμα Λυγερή μου.
Να είσαι καλά
Καλή εβδομάδα!
Μαρία μου Καλησπέρα.
ΔιαγραφήΕγώ πάλι δεν εισέπραξα τους συλλογισμούς του π. Λίβυου ως διλήμματα.
Τα εξέλαβα ως αποτύπωση πραγματικών καταστάσεων που αντιμετωπίζουμε καθημερινά και καλούμεθα να φερθούμε αναλόγως. Θεώρησα λοιπόν εύλογα ερωτήματα τις ενστάσεις του π.Λίβυου που συνιστούν έως και ανατροπή σε κατεστημένες «αρχές» και αντιλήψεις.
Εστιάσου σε παρακαλώ στην παράγραφο:
«Γνωστό το σύνθημα «με τον Χριστό όλα τα μπορείς…» Και όταν δεν τα μπορώ όλα;
Όταν δεν έχω καμία όρεξη να κάνω τίποτα ή τα κάνω χάλια; Όταν η ψυχή μου ζητάει να κλάψει και καμία αγκαλιά δεν με αναδέχεται γιατί της φέρνω αρνητική ενέργεια ή διώχνω την Χάρη του Θεού με τις αμαρτίες μου και τα λάθη μου;
Τι γίνεται τότε; Μπορώ να είμαι πάντα τέλειος, άψογος, αλάνθαστος και ατσαλάκωτος;
ή
"Έχω δικαίωμα να Μην είμαι πάντα καλά και χαμογελαστός; Ευδιάθετος και θετικός;
Μπορώ να γκρινιάσω, να φωνάξω, να θυμώσω, να κραυγάσω, να οργιστώ, να φοβηθώ, να πέσω και να σηκωθώ; Να είμαι δηλαδή άνθρωπος μπορώ ?»
Δεν αφορούν τα πάρα πάνω ουσιώδη ανθρώπινα δικαιώματα που όλοι μας κάποια στιγμή καταπιέζουμε χάριν συμμόρφωσής μας με την κατεστημένη αντίληψη περί σωστού ή λάθους; καλού ή κακού; Του επιτρεπτού ή του ανεπίτρεπτου;
Και το σημαντικότερο όλα αυτά και πολλά άλλα έχει την τόλμη να τα θίγει ένας Ιερέας.
Εύκολο θα ήταν να πει κανείς «αιρετικός» και να τελείωνε κάθε σχόλιο.
Αλλά δεν είναι. Είναι ένας απελευθερωμένος άνθρωπος,όπως λες και Συ , που δεν διστάζει να προσεγγίζει και να ασπάζεται το Θείο στην πραγματική του διάσταση.
Όντως μεγάλο θέμα Μαρία μου και ζητώ την κατανόησή σας αν κουράζω μερικές φορές. Αλλά είναι κάποιες φορές που Ξε-"Φεύγουμε" και μεις στο μέτρο των περιορισμένων δυνατοτήτων μας.
Ζόρικες σκέψεις Λυγερή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖόρικες και βάζουν σε δοκιμασία και σκέψεις. Ας αφήσουμε διακριτικά τον εαυτό μας να μπορεί να νιώθει καλά με τον ...ίδιο και μετά να απελευθερώσει και τις αλτρουιστικές αξίες απέναντι στους άλλους.
Έτσι σιγά-σιγά μπορούμε να κάνουμε βήματα παραπάνω στην βελτίωσή μας και στην ισορροπία μας.
Θα μου πεις υπάρχουν και οι συμβάσεις γύρω μας. Που αλλάζουν όψη στη πορεία και μεταβάλλονται. Εκεί οφείλουμε να κρίνουμε με αρμονία, με ισορροπία. Δεν είμαστε μόνο εμείς που θέλουμε είναι όλοι.
Καλή βδομάδα καλή μου φίλη, να είσαι καλά.
Γειά σου Γιάννη μου .
ΔιαγραφήΓιατί μωρές ζόρικες ; Είναι ζόρικο να διερωτάται κανείς αν έχει δικαίωμα να είναι άνθρωπος; Που σημαίνει να κάνει λάθη, ν' αρέσει ή να μην αρέσει, να μην είναι εν' ολίγοις ,ενίοτε αυστηρά εναρμονισμένος με το πρωτόκολλο του προτύπου κατεστημένου κοινωνικού γίγνεσθαι;
Θα μου πείς, (εμμέσως μου το λες) ζούμε σε μια συμβατική κοινωνία και οφείλουμε να συμμορφωνόμαστε με τους κανόνες της. Και ποιοι είναι οι Τέλειοι που ορίζουν την τελειότητα των κανόνων της ;
Δεν είπε κανείς να ρέπουμε σε παραβατικότητα ,ή να αγνοούμε και να παραβιάζουμε τα διακαιώματα των άλλων. Είπαμε,και δεν το είπα εγώ ο π.Λύβιος το είπε και γω το ασπάζομαι.
"Έχουμε δικαίωμα να είμαστε άνθρωποι ατελείς. Με τα πάνω μας και τα κάτω μας. Με τα λάθη μας και τα σωστά μας .Με τις διαφορετικότητές μας, με τους πόνους μας, με τα χάλια μας και τα καλά μας. Και τι ζητάμε ; Τον Παράδεισο;;;ΟΧΙ.
ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΑΠΟΔΟΧΗ και ΣΕΒΑΣΜΟ .Μόνο που αυτά τα απαιτούμε.
Νάμαστε καλά Γιάννη μου ,να τα λέμε κι ας μην συμφωνούμε σε όλα.
Δημοκρατικό δικαίωμα και η Διαφωνία.
(Ευτυχώς οι δικές μας ...διαφωνίες δεν εμπόδισαν να είμαστε φίλοι )
μικροι θεοί ειμαστε ολοι. ας ψαξουμε μεσα μας την απάντηση, οπως μας συμβούλευε και ο παππούς Ηράκλειτος. Θαυμάσιο το μπλογκ σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ. Τιμή μου η παρουσία σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε δεδομένο ότι η ευθύνη της στάσης ζωής μας είναι προσωπική ας ανοίξουμε ορθάνοιχτα τα μάτια της Ψυχής μας σε συνεργασία με την λογική και την συνείδηση για να σταθμίζουμε το κακό απ' το καλό, το λάθος απ'το σωστό το θεμιτό από το ανεπίτρεπτο.
Την καληνύχτα μου.
Συμφωνώ συμφωνώ συμφωνώ. Φυσικά χαλάμε τη διάθεση των ....ποιων;; Υπάρχει κανείς που είναι όλο θετικές σκέψεις και χαμόγελα; Που η αισιοδοξία του είναι καθημερινή και δεν κάνει λάθη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι δεν υπάρχει είμαι απόλυτη σ'αυτό. Απλά δεν είναι καλό να είμαστε και μέσα στην γκρίνια κάθε μέρα, μέσα στην μαυρίλα και στην απραξία. Θα κάνουμε λάθη, κάνουμε, θα τα αγαπήσουμε γιατί θα βρούμε το σωστό. Αλλά σκέψου υπάρχουν και εκείνοι που δεν μαθαίνουν τίποτε από τα λάθη τους. Τα επαναλαμβάνουν συνεχώς. Και το ίδο λάθος Λυγερή μου δεν νοείται πρόβα του σωστού ( ωραία φράση)!
Ναι είμαστε άνθρωποι αλλά και μικροί Θεοί όπως λέει ο Στέλιος
Ας το αποδείξουμε και ας μη νοιαζόμαστε τόσο τι λένε οι άλλοι
Σε φιλώ και εύχομαι μια όμορφη μέρα με ήπιους ανέμους
Πολυ-αγαπημένη μου. Η αισθαντική σου ικανότητα σε έφερε εδώ 27 Σεπτέμβρη...Μια μέρα που πριν 18 χρόνια καταπέλτης σφράγισε τον προηγούμενο κύκλο ζωής μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί του θέματος :Ακόμη κι αν διαφωνεί κανείς, σε ορισμένα σημεία ,δεν μπορεί να μην συμφωνήσει εν κατακλείδι επί της ουσίας ότι "Έχουμε δικαίωμα να είμαστε άνθρωποι ατελείς. Με τα πάνω μας και τα κάτω μας. Με τα λάθη μας και τα σωστά μας .Με τις διαφορετικότητές μας. Και κυρίως ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΜΑΣ,όπως πολύ σωστά επισημαίνεις Αννούλα μου.
Βέβαια δεν μπορεί κανείς να αγνοεί την κρίση των ολίγων( αν είναι τυχερός ,να έχει στην ζωή του μερικούς) που σέβεται,εκτιμά,και κυρίως αγαπά.
Σε αγαπώ και εύχομαι να μπορούμε να τα λέμε κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές ή άλλες "συνθήκες"....γιατί υπάρχουν κι αυτές οι πολύ δύσκολες να τις υπερβαίνουμε.
φιλιά σου