Όταν τα χρώματα της Αυγής σμίγανε με της Γης τ΄αρώματα.

Η τάση απόδρασης  από το ....Σήμερα και η συχνή μετάβαση στο Χθες  δεν ξέρω   πως  μεταφράζεται από τους ειδικούς Ψυχαναλυτές.
Δεν νομίζω ότι ο όποιος ορισμός της  είναι πανάκεια για τον κάθε άνθρωπο ,με δεδομένο την διαφορετικότητα  που αναμφισβήτητα "ορίζει" τον κάθε ένα από μας και συνιστά εξατομικευμένα την προσωπικότητά του .
Ενίοτε ακούμε,διαβάζουμε διάφορες   απόψεις  περί αυτού αντιφατικές μεταξύ τους  όπως :
"Δεν  πρέπει να στέκεσαι ,να γαντζώνεσαι  στο παρελθόν....  Να κοιτάς  μόνο μπροστά γιατί η ζωή συνεχίζεται ."
Άλλοτε πάλι ... " Δεν παραδίδουμε στην λήθη το Χθες. Χωρίς αυτό  δεν υπάρχει Σήμερα ούτε Αύριο.
κ.λ.π.....κ.λ.π....
Δεν απορρίπτω κατηγορηματικά  καμία άποψη. Μόνο που επιφυλάσσω στον εαυτό μου το δικαίωμα να  καταφεύγω στο  Παρελθόν  συνειδητά   χωρίς ενοχές και δίχως   προσδοκία  να ξεφορτωθώ κάποιο βάρος της καθημερινότητας του Σήμερα, ούτε για  να  ξαναζήσω  υπέροχες στιγμές  σαν εκείνες  όπως όταν τα χρώματα της Αυγής σμίγανε  με της Γης τ' αρώματα και  έρωτας  έταζε  μια ζωή ατέρμονη..
Προτείνω λοιπόν να δώσουμε το ελεύθερο  στο νου  να  ιχνηλατήσει σε κείνη την μακρά διαδρομή, αναφορές της υπογράφουσας  που με την δική σας συμμετοχή  και τις παρεμβάσεις σας χαράχτηκαν  στην καρδιά κι άνοιγαν πράσινο στην ψυχή μας να τολμά,να εμπιστεύεται,να ελπίζει,να ονειρεύεται και να ανασταίνεται.

Εν ολίγοις να ξαναβρεθούμε  να πούμε ένα "γειά"  και να αγναντέψουμε  Τι ;Πόσο;  και Εάν άλλαξε  κάτι, ή κι εμείς οι 'ίδιοι ωριμότεροι από τότε και πλέον έμπειροι...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αγαπημένε  αξέχαστε συνοδοιπόρε
στον ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

Φέτος δεν θα   μοιρολατρήσω .. Δεν θα σου ευχηθώ Ευτυχισμένο τον Καινούριο χρόνο

Θα σου  σφίξω μοναχά το χέρι   ,να πάρω από την δύναμή σου
για να  σηκώσω  το βάρος των ημερών που μου αναλογεί .

Να αντέξω  να συνεχίσω να επιμείνω, να ελπίζω, να πιστεύω ,
ν' αντιστέκομαι στο σήμερα που σάρωσε το χτες και να μην επιτρέψω με τίποτα να διαγραφεί  το αύριο από την ζωή μου.

Δεν έχω τίποτα  να σου  προσφέρω σε αντάλλαγμα
  των όσων πήρα και θα πάρω από Εσένα ακόμα ...
παρά  μόνο  αυτήν την Πίστη  την ακλόνητη στο  Αύριο.
Όσο δυσοίωνο κι αν είναι αυτό το Αύριο.

Αρκεί να  είσαι ,να  είμαστε όλοι εκεί όρθιοι .

Να το ζήσουμε  να το βασανίσουμε να το ξεπεράσουμε και να βγούμε μέσα απ' αυτό «σοφότεροι» «μεγαλύτεροι»  «γενναιότεροι» «ομορφότεροι»
ερωτευμένοι  όσο ποτέ με την Ζωή που μας χάρισε ο Θεός.

Σ'  ευχαριστώ για τα πανάκριβα  δώρα που μου χάρισες.
  «Την εκτίμησή , την αποδοχή ,τον σεβασμό  κι ίσως
--Εσύ ξαίρεις-- την Αγάπη σου .»

Τάχω  φυλαγμένα στην θυρίδα της καρδιάς μαζί  με άλλα  τιμαλφή  ....
Την θύμισή σου  ,ένα χαμόγελο, ένα παιχνίδι  νοητικό,  μια  φλύαρη σιωπή ....
αλλά  και κείνο  το θρόισμα που αφήνουν πίσω τους τα χελιδόνια  όταν φεύγουν  βιαστικά η  φοβισμένα  μη και τα προλάβει ο Χειμώνας.